En dan moest het blijkbaar vlug gaan, meteen zijn AB er in gepropt op zijn nuchtere maag, met veel pijn. Resultaat, veel wenen en een 30 minuten later: BRAKEN!
Dan terug aan het drinken proberen te krijgen, maar omdat hij 's nachts bijna niet geslapen heeft, wou hij het overdag doen. Mocht niet, DRINKEN!! was de uitleg.
Omstreeks 16u mochten we eindelijk bij de dokter. Daar heeft hij heel flink een serieuze beker water gedronken. Daar hebben we ook ons dieet van de komende dagen mee gekregen:
- Liefst Cola, maar mag ook: water, Fristi, melk, chocomelk, alles dus behalve fruitsap. En dat elke 15 minuten een beker! Dus we weten zeker wat te doen! En dat is zeker geen 1 april grap ;)
Er was aanvankelijk overeen gekomen om tot het weekend in het ziekenhuis te blijven. Maar vermits we deze dag toch wel aan ons lot overgelaten waren, zijn we gevlucht naar huis.
Dag 1 hebben we een SUPER behandeling gekregen (als het goed is mag(moet) het ook gezegd zijn he!) Maar de shift van vandaag, zagen liever onze hielen dan onze tenen. Hij kreeg zelf geen pijnmedicatie meer, en als ik belde moesten we gemakkelijk 30 tot 45 minuten wachten. En een kind met pijn ...
Maar goed we zijn thuis! We beseffen allebei dat we nog een hele lijdensweg hebben af te leggen. En we maken van elk vrij moment de gelegenheid om heel veel te knuffelen. Want ja, dat is wat een kind van elke leeftijd veel nodig heeft, knuffels en veel liefde.
En tussendoor moeten zowel MamaSter als PapaSter enorm op hun tandjes bijten en heel streng zijn, zodat hij drinkt. Aidan heeft al een koppig karakter, en dat samen met veel pijn en moeilijk slikken/praten geeft een heel moeilijke combinatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten