zaterdag 19 september 2009

TEEJEL!

Gisteren heeft Aidan niet beter gevonden dan een stoel te nemen, erop te kruipen en zo op de kast tube TEEJEL voor Kyan zijn tandjes helemaal op te zuigen.
Mama heeft meteen de huisarts gebeld en die zei: Meteen naar het ziekenhuis!
Vermits we momenteel maar 1 auto hebben, belt mama de 100! Daarna nog snel papa gebeld,en die is ook in zijn auto gestapt en naar het ziekenhuis gevlogen!

Wanneer de Ziekenwagen terplaatse was, hadden ze zelf al naar het antigif-centrum gebeld en hebben ze ons alledrie (ook Kyan) meegenomen. Gelukkig waren het zeer lieve verplegers, die mama ook even hielpen met alle nodige spullen mee te nemen!

Toegekomen in het ziekenhuis, hebben we met ons allen hem de actieve kool zo goed en zo kwaad mogelijk doen drinken. Zelf hebben de verplegers voltallig speciaal voor Aidan een dansje gedaan om hem toch maar te doen drinken. Want een maagsonde willen we vermijden!

Daarna heeft een hele lieve mevrouw ons geholpen met de opname papieren, uiteindelijk hebben zowel mama als papa niets gehoord van wat ze allemaal gezegd heeft. Maakt niet uit, dat Aidan maar verzorgd werd!

Toegekomen op de kamer, moesten we wel even in onze hoofden alles terug op een rij zetten, en helder proberen te denken. Er zijn zoveel zaken die geregeld moesten worden. Uiteindelijk als alle spullen op de kamer waren, is papa bij Aidan gebleven om voor hem te zorgen en is mama de meisjes gaan halen op het kinderdagverblijf. En hun 'rustig' proberen uit te leggen wat er gebeurd is.

De nacht is heel moeizaam gegaan, ze moesten hem om de 2 uur onderzoeken. En dan nog een infuus in zijn armpje en een hartslagmonitor aan zijn voetje. Dus zowel papa als Aidan hebben weinig geslapen.

Thuis hebben de meisjes ook een zeer onrustige nacht gehad, en mama heeft de nacht met hazeslaapjes doorgebracht en zat 's ochtens al om 6u30 klaar om naar het ziekenhuis te vertrekken om haar schatjes te zien!

Uiteindelijk de verlossende telefoon, dat het ochtend was en dat we konden vertrekken! In het ziekenhuis aangekomen, waren we allemaal blij om te zien dat Aidan al beter was!

Na laatste onderzoek van de kinderarts, kregen we toch nog wel mee dat het een super snelle reactie geweest was! En dat we opgelucht naar huis konden!!

1 opmerking:

Marjon zei

oooh wat een schrik zeg.
Wat goed dat je zo snel gehandeld hebt!